Klassík

Þessi deila ríkisins við ljósmæður virðist ætla að kristalla kvennabaráttu síðustu áratugi með ljósari hætti en mann óraði fyrir. Held að þetta verði klassík, ekkert minna.

Hér er á ferðinni hrein kvennastétt - sem langflestir hafa samúð með og styðja í sinni baráttu - en þær rekast á vegg, sem enginn kannast við að hafa búið til. Ég er ekki viss um að sanngjarnt sé að stilla Árna Matthiesen upp sem vonda kallinum, ja eða bara kallinum. Hann er hins vegar í þeirri stöðu að verða holdgervingur veggsins. Svona til að halda því til haga þá veit ég að árferðið til kjarabaráttu er erfitt og allt það. Hef reyndar nokkuð djúpa samúð með því viðhorfi. En ég skil ljósmæður að láta sér fátt um það finnast. Ekki varð góðærið til að vinna með þeim.

Þetta svolítið eins og það sem margar konur kannast við, ábyrgð þeirra á börnum og heimilishaldi er í flestum tilfellum mun meiri en karla, og vilji þær breyta því rekast þær á vegg, sem enginn kannast við að hafa búið til. Til að bifa veggnum þarf mikið átak og ef árangur er ekki fyrirsjáanlegur er það oft mat kvenna að betra sé að láta kyrrt liggja, enda miklir hagsmunir (barna) í húfi.

Staða ljósmæðra er nokkuð sterkari. Það vill svo til að þó þær séu menntaðar til starfa í þjónustu við verðandi mæður og fjölskyldur þeirra, eru það ekki þær sem bera ábyrgð á að sú þjónusta sé veitt. Það hlutverk hefur ríkið tekið að sér. Þær ættu því ekki að hræðast mögulegt árangursleysi aðgerða sinna og afleiðingar á skjólstæðingana. Auðvitað gera þær það engu að síður, eins og neyðarsími sem þær halda úti ber vott um. Það er reyndar kapítuli út af fyrir sig að Ljósmæðrafélagið skuli halda slíkri þjónustu úti, auðvitað ætti sú þjónusta að vera á annarra höndum.  Ber auðvitað þessari glæsilegu stétt kvenna gott vitni.

Ég held ég segi bara: áfram stelpur - myljið þettan bévítans vegg

„Enda erum við hörkutól“

Pólitískt þor

Ég er mjög fylgjandi þessum nýju lögum um Sjúkratryggingar og nenni reyndar ekki að fara yfir hvers vegna. Gæti birt eldgamlar Kremlar-færslur því til stuðnings og geri það kannski bara. Ég skrifaði einhver ósköp um fornaldalega fjármögnun heilbrigðiskerfisins og hvernig hún er starfseminni fjötur um fót. Það var löngu áður en ég svo fann það á eigin skinni, í núverandi starfi, hversu föst fjárlög eru ótrúlega óheppileg leið til að reka heilbrigðisstofnanir..

En ég fylgdist með umræðunum um frumvarpið sem ég hef beðið eftir í 10 ár og mikið hrikalega varþetta eitthvað dapurt á að horfa. Sér i lagi fannst mér vaðallinn í VG leiðinlegur. Rangfærslur verða ekkert réttari þó þær séu endurteknar. Stundum setja VG upp kynjagleraugun til að skoða málin. Nú held ég að þau hafi sett upp kjánagleraugun. Þau töluðu um eitthvað allt annað frumvarp en fyrir þinginu liggur.

Fjarvera heilbrigðisráðherra frá umræðunni var nokkuð áberandi. Í aðra röndina getur maður skilið að hann nenni ekki að sitja undir þessu. Auk þess er formaður heilbrigðisnefndar vafalaust mun betur í stakk búin til að taka þessa umræðu, enda innsýn og faglegir yfirburðir augljósir.

Það sem er allra markverðast í þessu að mínu mati, er að nú mun ekki einungis fjármagnið fylgja sjúklingnum, heldur er hin pólitíska ábyrgð augljós og gegnsæ. Áður hafa menn geta falið sig bak við sérfræðingaveldið og sagt; hér er aurinn, nú er það ykkar að spila úr þeim. Það verður alls ekki eins auðvelt undir þessu fyrirkomulagi. Það kallar á mikla umræðu og samráð um hvernig fjármunum skuli varið og það verða allir að taka þátt - almenningur, fagfólk og stjórnmálamenn.

Það er mín skoðun að með þessu frumvarpi séu stjórnmálamenn ekki lengur í  "stikk". Að aflétta því er pólitískt þor.

Samþykktar sjúkratryggingar

Hér erum við að sjá dæmi um það ...

... að í Breiðavík var þessum piltum ekki kennt nógu mikið um kurteisi og stjórnsýsluhætti.

Svakalegt alveg, ekki skrítið að Geir sé móðgaður.

Vonbrigði að fá ekki nauðsynlegt svigrúm

Kjánlegur útvarpsmaður

Ég hlustaði áðan á Kristínu Sigurðardóttur útvarpsmann á RÚV taka viðtal við nýjan forstjóra Landspítala - Huldu Gunnlaugsdóttur.

Áherslur fréttamannsins voru sérstakar. Hér kemur öflugur stjórnandi að erfiðu verkefni og það sem frettamanninum dettur helst í hug að ræða er annars vegar grunnmenntun forstjórans og hins vegar einkavæðing. Hvorugt er áhugavert á þessum tímapunkti.

Auk þess að vera ber að öðrum eins hallærisgangi og ætla að grunnmenntun Huldu sé henni á einhvern hátt fjötur um fót vissi fréttamaðurinn augljóslega lítið um spítalann. Hún spurði t.d. hvort ekki væri sérstakt að hjúkrunarfræðingur tæki við forstjórastarfinu þegar læknar hefðu gengt því að undanförnu. Fyrir utan kjánahrollinn sem svona spurning hlýtur að valda manni, hefði Kristín átt að vita að síðasti forstjóri Landspítala (í 9 ár) var Magnús Pétursson hagfræðingur. Magnús stýrði spítalanum allt frá sameiningu Sjúkrahúss Reykjavíkur (sem Jóhannes Pálmason lögfræðingur var forstjóri fyrir) og Landspítala (sem Vigdís Magnúsdóttir, hjúkrunarfræðingur stýrði). Þetta má bara googla.

Einkavæðing er vafalaust nýjum forstjóra fjarri í huga þó hugsanlega komi það einhverntíma upp á borð. Starfsmenn spítalans og aðrir sem eitthvað hafa af stofnuninni að segja hefðu vaflaust haft meiri áhuga á hvort nýr forstjóri stefndi á einhverjar meiriháttar breytingar eða hverjar áherslur hennar verða.

 

Nýr yfirmaður

Það er óhætt að segja margra mánaða óvissu og spennu hafi verið aflétt með tilkynningu ráðherra á vali nýs forstjóra hjá okkur Landspítala-fólki. Hér hefur mikið verið skrafað og skeggrætt um embættið síðan Magnús Pétursson var látinn taka hatt sinn og staf.

Satt að segja var maður nú orðin vel óþreyjufullur eftir að heyra niðurstöðu ráðherra, enda átti forstjórinn að hefja störf 1. september. Nú var val Huldu sumsé kynnt starfsmönnum hér í Fossvoginum kl. 12 og það var ánægjulegt að starfsmenn voru fyrstir til að fá fréttirnar staðfestar. Huldu var mjög vel tekið, vægast sagt, langt og mikið lófatak sem vonandi er upptaktur að góðu samstarfi forstjóra, starfsfólks og ráðherra.

Það veitir ekki af.

Nýr forstjóri LSH til starfa 10. október

Hvort viltu hund eða hund ...

Fyrsti skóladagur Filippíu dóttur minnar rann loksins loksins loksins upp í dag. Aldrei þessu vant var litla svefnpurkan fljót á fætur og mætt í hafragrautinn áður en maður náði að snara honum á borðið. Við vorum aðeins búnar að ræða mikilvægi skólagöngunnar og lærdóms um daginn. Ég spurði hana hvort hún teldi mikilvægara að læra að reikna eða lesa. Hún horfði bara á mig með nettum hneykslunarsvip og sagði; mamma, þetta er eins og að spyrja mig hvort ég vilji hund eða hund!

Við gengum í skólann. Ég sagði að það væri nú sniðugt að æfa sig í umferðarreglunum. Filippía taldi sig ekki þurfa þess. Hún væri búin að læra þær og búin að líma þær í heilann. "Ha" sagði ég. "Já", svaraði sú stutta "ef ég læri eitthvað þá bara límist það í heilann og dettur ekkert af".

Ég leyfi mér, svona í upphafi skólagöngunnar, að vonast til að þetta lím endist.

London - Baglioni

Tilgangur: skemmtiferð

Ferðafélagar: maki

Árstíð: vor

Hotel Baglioni London er eitt fárra Baglioni hótela utan Ítalíu, þar sem keðjan rekur nokkur hótel. Þetta hótel er ágætlega staðsett, við Hyde Park og rétt hjá Royal Albert Hall.

Hér er um að ræða boutique-hótel, með svolítið ensku ívafi, t.d. "butler-service" sem við nýttum okkur nú raunar ekki. Þetta er ekki stórt hótel en notalegt.

Sameiginleg rými: Anddyrið er lítið en mikið lagt í hönnun og þjónustan í móttökunni er afar fagleg. Við hliðina eða í raun í rými inn af móttökunni er ansi flottur bar og afbragðs veitingastaður. Þar er morgunmaturinn borinn fram. Önnur rými eru í raun bara gangar sem eru miklir ranghalar eins og búast má við í húsi af þessari tegund.

Herbergi: við gistum í junior-suite sem er rúmgóð og falleg. Herbergið snéri að Hyde-Park og þannig má kannski segja að útsýni hafi verið yfir garðinn en það var nú reyndar ekki, þar sem tréin eru svo svakalega há og byrgðu sýn, jafnvel þó við værum á 5 hæð. Stórt og flott rúm, sófasett, arinn og auðvitað sjónvarp - allt af góðum gæðum og sæmandi fimm stjörnu hóteli. Svart parket á gólfum og bólstraðir veggir. Sérstaklega var baðherbergið flott, þó það væri ekki stórt - t.d. vaskar úr kopar. Aðall þessa hótels er´þó sennilega kvöldþjónustan; vatn á náttborði, kertaljós, tónlist og falleg næturlýsing.

Morgunmaturinn er alveg ágætur en fremur dýr. Veitingastaðurinn er afbragð og óhætt að mæla með honum.

Annað sniðugt sem þetta hótel býður upp á er afnot af ítölskum (nema hvað) sportbíl, Mazerati. Við nýttum okkur það ekki, en gæti verið gaman.

Niðurstaða; flott hótel, lítið og notalegt. Heldur dýrt. M.a.s. fyrir fall krónunar!

Hmmm ...

Nú skal ég ekkert efast um kvalir konunnar, best að halda því til haga.

Hins vegar tók ég eftir þessari frétt í gærmorgun og miðað við tímasetninguna þá hefur konan með þessu móti komist til Reykjavíkur milli kl 13 og 14 (gæti verið milli 12 og 13). Hefði konan tekið flóabátinn Baldur hefði hún verið komin í Stykkishólm - þar sem er sjúkarhús - kl. 14.30 eða svo.

Þarna var sumsé kölluð út þyrla vegna ástands sem ekki var brátt og hefði mátt leysa með öðrum en fullnægjandi hætti tæpum 2 klst. síðar.

Hér vantar einhverjar upplýsingar.

Fékk tjaldsúlu í augað

Allir í fríi?

Nú þykir mér týra ... þessi frétt búin að vera uppi á vefnum í næstum tvær klukkustundir og enginn farinn að reyta hár sitt eða skegg.

Ég þarf varla að taka það fram að mér lýst vel á þessa framkvæmd.

Samið við heimilislækna um rekstur læknastofu

Þetta er ekki frétt - þetta er skoðun

Þetta er ágætis pistill hjá Pétri. En hann er ekki frétt, þetta er greining hans á ástandi en ekki fréttaflutningur.

Harðari tónn í garð samstarfsflokksins